مرحوم رزاق گزی یکی از استادان فن موسیقی اصیل ایرانی بوده است. وی از اواخر دوره‌ قاجاریه و دوران پهلوی اول و ابتدای پهلوی دوم، یکی از افراد مطرح در آوازخوانی و تعزیه‌خوانی در اصفهان بوده است. ایشان حتی در بین سران ایل قشقایی به همین علت شهرت داشته است. در آوازخوانی به ردیف‌ها و دستگاه‌های موسیقی اصیل ایرانی وقوف کامل داشته و تعزیه‌خوانی را نیز با ردیف‌های موسیقی اصیل ایرانی اجرامی کرده است. در تعزیه بیشتر نقش حضرت ابوالفضل(ع) و حر ریاحی را برعهده می‌گرفته است. در آن شرایط آواز وي در سطح ایران کم نظیر و حتی بی‌نظیر بوده است و تاج اصفهانی در برخی محافل از وی تعریف و تمجید کرده است. آواز وی یکی از موارد استثنایی در موسیقی اصیل ایرانی بوده است. رزاق گزی به اتفاق ملاصادق یزدانی که نقش شمر را در تعزیه خوانی داشته است، در اغلب موارد در میدان امام(نقش جهان) اصفهان به تعزیه خوانی می‌رفته و از افراد شاخص تعزیه‌خوان بوده است که در اصفهان و سایر مناطق جزء بهترین گروه تعزیه خوان‌ها به حساب‌می‌آمده‌اند که تعزیه را با ردیف‌های‌موسیقی سنتی ایرانی اجرا می‌کرده‌اند.

رزاق گزی در اجرای گوشه‌ها و نواهای ایرانی ابتکاراتي نيز به خرج داده‌ است. و دستگاهی در این زمینه به‌وجود آورد که در بین موسیقیدانان به نام خود او، دستگاه رزاقی یا رازقی عنوان شده است.  استاد شجریان در یکی از خاطرات خود، نام رزاق گزی را آورده است.